ابعاد زندگی

روان کنیدم دنبال بادبادک آن روز

مرا به خلوت ابعاد زندگی ببرید .



حضور " هیچ " ملایم را

به من نشان بدهید ."


 بابل، بهار 1345

                                                                                                 یادش گرامی و پر رهرو . . .
 

تنفس تنهــایی

و  در  تنفس تنهــایی

 

 

دریچه های شعور مرا بهم بزنید . . .

ارتباط گمشده

و اتّـفاق وجود مرا کنار درخت

بدل کنید به یک ارتباط گمشده پاک . . .

کبوتران مکرر . . .

دقیقه های مرا تا کبوتران مکرر

در اسمان سپید غریزه اوج دهید . . .

زیبایی خضوع

مرا به کودکی شور آب ها برسانید .

و کفش های مرا تا تکامل تن انگور 

پر از تحّرکــــــ زیبایی خضوع کنید . . .

عبور باید کرد

صدای بــاد می آید ، عبـــور باید کرد

و من مســـافرم ، ای بادهای همواره !

مرا به وســعـت تشکیل برگ ها ببریــد . . .

باغ فواصــل

و در مکالمه جسم ها ،

مسیر سپیدار چقدر روشن بود !

کدام راه مرا می برد به باغ فواصل؟

 

عبــور باید کرد .

جرقّه های محـال . . .

و در کــدام زمین بود

که روی هـیچ نشستیم

و در حـرارت یـک سیب دست و رو شستیم؟

جرقه‌های محال از وجود برمی‌خـاست

 کجـــا هراس تماشا لطیف خواهد شـد

و ناپدیدتر از راه یک پرنده به مـــرگ؟

صدای چیدن . . .

کجـــا حیات به اندازه شکستن یک ظرفـــــــ

دقیق خواهد شــــد

و راز رشد پنیرک را

حرارتـــــــ دهن اسب ذوب خواهد کرد؟

و در تراکم زیبای دست ها ، یــــک روز،

صدای چیدن یـــک خوشـــه را به گوش شنیدیـــم . . .

کجاست جشن خطــوط ؟

- کجاست جشن خطــوط ؟

- نگاه کن به تموّج ، به انتشار تـن من

- من از کدام طــرف می رسم به سطح بزرگ ؟

- و امتداد مرا تا مساحــت تر لیــوان

پر از سطوح عطش کن